Een nieuw jaar in! Into a new year!

Lieve allemaal, (the English text is after the dutch)

Ik begin maar met jullie een goed Nieuw Jaar te wensen. Met goed bedoel ik dan dat er genieten mag zijn van alle mooie dingen, maar ook het ervaren van kracht en inzicht bij de dingen die op je weg komen en die wat moeilijker kunnen zijn. Ik ervaar nog steeds dat er iedere dag iets is om te leren, om te verstouwen of van te genieten.

Het jaar 2018 is omgevlogen. Tot eind mei in Kameroen en toen ik daarna in Nederland kwam, dacht ik: zo. dat gaat makkelijk. Ik ben weer net zo thuis hier. Eind juni ging ik met een zus nog naar IJsland, omdat haar zoon uit de VS in Reykjavik een pianoconcert gaf. Zijn dochter Natalie heeft bij het IJslandse verhaal waarvoor hij de muziek gecomponeerd had, prachtige tekeningen gemaakt die op de wand geprojecteerd werden.  Wil je het zien, dan kun je deze link gebruiken. https://youtu.be/ZylgcBjoRn4

Hoewel ik vreselijk van IJsland genoten heb (we waren er een week), voelde ik wel dat het eigenlijk te vroeg was om weer weg te zijn. Thuis kreeg ik alsnog een periode van lusteloosheid en rusteloosheid. Gelukkig kreeg ik wat bezoek van vrienden uit Zwolle en ook Ernest Ehabe, de eigenaar van de school in Douala, waar ik alleen, maar ook met Els was, kwam langs, op doorreis naar de VS. Hij heeft verschillende andere organisaties waarvoor hij dan in Amerika fondsen werft. Hij heeft er veel contacten, omdat hij er 20 jaar gewoond heeft.

In september zou ik terug naar Kameroen, maar het leek verstandig de presidentsverkiezingen van oktober af te wachten. Daarna bleek de situatie niet te verbeteren. Het is nog steeds niet veilig genoeg om daar langere tijd te zijn. Bovendien zijn de meeste scholen nog dicht. 

Wat te doen? Ik kan niet tegen niets doen, dus terwijl ik eind augustus begon met peren en appels plukken, ging ik ook solliciteren naar een baan als docent Duits. Er zijn genoeg vacatures, maar als pensionado was het toch niet zo gemakkelijk om ergens aangenomen te worden. Uiteindelijk begon ik 5 november op twee scholen: in Rotterdam-Kralingen en in ALphen aan den Rijn. Mijn broer Matthias en zijn vrouw Gerrie waren zo vriendelijk mij een logeerplek aan te bieden terwijl ik naar een kamer ging zoeken. Dat is niet gelukt en een maand later boden Silla, een nichtje van mij, en haar man Robert mij hun grote zolderkamer aan. Zij wonen in Waddinxveen. Zo woonde ik mooi tussen de beide scholen in. In Kralingen was het gedeeltelijk goed. De derde klassen waren te doen, maar in de tweede klassen kreeg ik geen gelegenheid van de leerlingen om les te geven. Veertien dagen voor Kerst heb ik die klassen teruggegeven aan de schoolleiding. Gelukkig kwam na de Kerst de eigen docent weer terug, zodat deze ervaring eindigde. Alphen zou sowieso stoppen, maar net voor de Kerst vroeg de directeur of ik na de vakantie de bovenbouw van het vmbo wilde nemen, omdat daar iemand uitviel. Ik heb toegezegd, dus daar ga ik morgen heen. Het is op een andere locatie, maar ik hoop dat ik er net zulke goede ervaringen ga hebben als op de hoofdlocatie waar ik eerst was. 

En Kameroen? Als het in september veilig is, ga ik een poosje terug, maar zo niet, dan hoop ik een andere reis te gaan maken.

Heb het goed allemaal en ik hoop tot ziens!

Dear friends,

Let me start with the best wishes for 2019 for all of you! Enjoy the great and good things and be powerful in hardship and worries. As I get older, I even experience that every day brings new thongs to learn and to enjoy.

2018 has flown by! Until the end of May I spend my time in Cameroon and when I returned to Holland at the end of May I thought: well, that is easy. I fit in as if I never left. At the end of June I visited Iceland with a sister of mine, who’s son from the U.S. gave a piano concert in Reykjavik. He composed music to an Icelandic epic story and his daughter Natalie made very nice pictures to it. If you want to see and listen, use this link: https://youtu.be/ZylgcBjoRn4

Although I enjoyed Iceland very much (we were there for a week) I realised that it was too early to travel again. When I returned I still got a kind of cultural shock. Restless and apathetic, without a goal. I was glad that some friends from Zwolle visited me and Mr. Ernest Ehabe, the owner of the school in Douala, stopped by on his trip to America. Els, who works in his school too, visited us in Limburg.

In September I was supposed to return to Cameroon to help out in the orphanage. It seemed wise to wait for the results of the presidential elections. After that the situation didn’t improve. It is still not save to go there for a longer period. Besides that most of the schools are still closed.

What next? I am not good in doing nothing, so when I started picking pears and apples at the end of august, I started to apply for a job as a teacher for German language too. There are a lot of jobs available, but as a retired person it is not easy to get employed. But then from November 5th I started in two schools, one in Rotterdam and one in Alphen aan de Rijn. In Rotterdam I could stay with a brother of mine and in the meanwhile I started looking for a room. That appeared to be impossible and I was offered a nice, big attic at my nieces house. She and her husband and little daughter live in Waddinxveen, a place between the two schools. Well, the job in Rotterdam was until Christmas an in the other school I stay a bit longer. Tomorrow I will start in new classes in the vocational part of the school.

And Cameroon? When it is safe in September, I will return for a couple of months. When not, I will travel to another part of the world.

I wish you all well and maybe we will meet each other this year or in the future.