En dan de Westkust

Van Kaiteriteri in de Tasman Baai met een boog naar de Westkust, naar Greymouth. Ik moet zorgen dat ik haalbare wegen uitkies.En dat lukt. De enig echte hoge heuvel is de Hope, die ik maar net haal. Prachtige levensles zit in die heuvels die je moet overwinnen. Je weet van te voren niet of er nog een stijgende bocht komt waarvoor je kracht nodig hebt. Bocht voor bocht pak je in de wetenschap dat je de top haalt. Soms, op het eind, wanhopig alle kracht uit jezelf halen en je redt het!

Daarnaast is het zo dat ik ook wel kijk naar het soort wegen dat ik kies. Dus hier naartoe heb ik voor de 69 gekozen die door een heel breed dal gaat. Soms een beetje saai, maar toch mooi.

En dan Greymouth, de monding van de Greyriver. Hieronder het Maoriverhaal over het ontstaan van Greymouth.

In de mythologie van de Ngai Tahu, de Maori die zich 800 jaar geleden op het Zuider Eiland (Te Waipounamu) vestigden, was het Zuider Eiland oorspronkelijk een gekapseisde kano die gevormd was door een reusachtige halfgod, genaamd Tuterangiwhanoa (Te) en voor de mens passend gemaakt met zijn dissel.

Toen Te zijn weg zocht op het eiland arriveerde hij hier en vond een ononderbroken kustlijn van heuvels die verhinderde dat het water zijn weg vond naar de zee. Dus hij hurkte neer op de heuvel en door zijn dijen (kuwha) heen en weer te bewegen creëerde hij het gat (te mawheratanga) waardoor de Greyriver nu stroomt.

Deze gebeurtenis wordt herdacht in de volledige naam:

Te-mawheratanga-o-nga-kuwha-o-tuterangiwhanoa =

Het gat in de heuvel dat gecreëerd werd toen Te met zijn dijen heen en weeg schoof