Stoffige wereld

11 januari 2018

Allemaal hartelijk bedankt voor de goede wensen! Het doet me goed om te weten dat jullie meelezen over deze totaal andere wereld. Geen hoofdstraten met Kruidvat en Blokker! Op dit moment wel erg veel stof. Normaal ben ik daar al allergisch voor, maar nu ben ik er een beetje ziek van. Alles maar flink uithoesten. Ik heb al gehoord dat het in Buea, waar ik zaterdag heen ga, niet zo stoffig is. Buea ligt aan de voet van Mount Cameroon, een berg van 4000m. Omdat het ook wat hoger ligt, zal de temperatuur er aangenaam zijn.

Het is stil in huis. Vorige week is Deborah op kamer gegaan en afgelopen maandag vertrok Bright na ruim een jaar geen onderwijs, naar het internaat. De mensen die ik vaker spreek, weten dat er zo lang gestaakt is in het onderwijs. En het is nog niet helemaal voorbij. Veel basisscholen zijn nog niet open.

Omdat Bright ook niet in de weekends thuis komt, is ze afgelopen zondag gedoopt. Ze was dat al langer van plan, maar nu ze wegblijft tot de zomer, heeft ze de knoop doorgehakt. En maandag vertrok ze dan ook echt! Daniël pakte alles op zijn motor en bracht haar weg. Ik zal haar vrolijkheid missen. En daarbij kon ze koken als de beste. Zij zorgde het laatste jaar voor het huishouden. Truus zet alles in het werk om een nieuwe hulp te krijgen, maar dat lijkt net zo moeilijk als in Nederland.

Maandag bracht ik een bezoek aan een timmerman waarmee ik afgesproken had om foto’s te maken. Tot mijn plezier waren er ook twee fotogenieke kleinkinderen die opa min of meer tegen zijn zin wel graag wilden helpen. Onderweg daarheen waren mannen uit de wijk bezig een paal van de elektriciteitsdraad te vervangen. Die was omgegaan. Zie de fotocollage voor het werk dat zij verzetten. Het wijkhoofd verzekerde mij dat het een noodoplossing was, maar zo ziet alles er hier uit.

Gisteren nam ik de kookbeurt. Ik heb een ovenschotel met aardappelpuree, vlees en uien gemaakt. Nou moet dat voor twee maaltijden tegelijk, dus het was echt wel een groot bakblik vol. Een paar uur werk met aardappels, wortels en uien schillen. Dat ben ik thuis niet meer gewend! Je kunt hier wel apparaten aanschaffen, maar er is zelden genoeg stroom en dan kan er maar één tegelijk aan.

Vanmorgen even naar de stad, nou ja, halverwege. Apotheek, bakker en supermarkt. De stof beneemt me de adem en ik zorg dat ik snel klaar ben. Vanavond hoor ik definitief of het dr. Thomas gelukt is, een onderkomen te regelen in Buea.

Ik vergeet nog twee dingen. Je zult een filmpje zien van een ‘palmcutter’  Die komt ieder jaar om de oude takken weg te halen zodat de vruchten ruimte hebben om te groeien. Van de vruchten wordt palmolie geperst.

Ook is er een filmpje van Moses die mais ontkolft met een machine uit 1903 die ze van iemand in Amerika gekregen hebben. Heel handig, anders moest het met de hand.  Of in een zak en dan maar slaan tot alles eraf is. De maïs wordt weggegeven

January 11th 2018

Thanks everybody for your New Years wishes! I am happy that you read my stories about this totally different world. No big malls and chains. I feel and enjoy the connection to all of you. At the moment it is quit dusty. Normally I am allergic to dust, but now I am really a bit sick. But the cough wilhelp to clear my lungs, I suppose. In Buea, where I am going to next Saturday, it is not that dusty. Buea lies at the foot of Mount Cameroon, which is 4095m high. By its native name it’s called Mongo ma Ndemi ("Mountain of Greatness") Mount Cameroon is an active vulcano, which erupted in 1999 and 2000 for the last time. Every year, at the end of January the Race of Hope takes place, a run to the top and back. It is about 40 km. I hope to walk up there. It is said to be not very difficult.

It is very quiet in the house. Last week Deborah left to live on her own and last Monday Bright left for the boardingschool, after a year at home. Many childeren, especially in primary schools, still don’t go to school because of the strikes.

Last Sunday Bright was baptized in al little river. It was amazing to see that life around this river just went on!  On Monday she left! Daddy Steve went in the mornig to this school, just to see if they opended fors ure. Daniel put everything on his bike and off they went! I am going to misss her laugh and optimism. And her cooking too. The last year she took care of the Household and she was a great help for Truus and Steve. Truus is trying very hard to get somebody else, but it is as hard as in Holland to get help.

On Monday I payed a visit to a carpenter down the road. He makes furniture of raffiabranches. Last week he allowed me to take some pictures. It was a pleisure that his photogenic grandchildren were around, The boy was very curious about my camera and  really was acting when I took ‘snaps’  When I was on my way I saw a Group of men repairing a pole of the electricitycable. Sometimes it just gives up and the cable lays on the groud, sometimes for days. The quarterhead assured me it was an mergencysolution, but actually, that ’s how it looks like here.

Yesterday it was my turn to cook. I made smahed potatoes with carrots, onions and some meat, a real Dutch treat! Hot or not, twice a day there is a hot meal. We eat the same in the evening, so I had to make a lot! I spend several hours paling potatoes, carrots and onions. A very mindful job!  We are so used to all kinds of tools in the kitchen to save time.

This morning I went to town, well, halfway. Pharmacie, bakery and supermarket. The dust makes it hard to breath and I am glad I can return home quickly. Tonigt I expect a call from dr. Thomas from Buea. He is arranging  room for me, so that I can go on Saturday.

I just forgot two things: there is a little film of a palmcutter. Every year he cuts the old branches to make space for the new fruits. When they are ripe, they will be pressed to oil.

The other film is Moses, grinding corn with an old machine from the USA. (1903). It is a very useful tool. The corn will be given away.