St Veronique Mile 16 Buea (2)

17 februari 2018

Gisteren heb ik de bezoeken aan St. Veronique afgerond. Ik kwam er vrij laat achter dat er aan de andere kant van de wijk een kleine dependance is. Ook in dit gebouwtje doen de leerkrachten het met niets. Dit schooltje staat op het erf van de eigenaar. Ik heb daar nog een poosje met hem gesproken over de knelpunten op de scholen. Hij is zelf geschiedenisleraar op een middelbare school die hij met 9 andere mensen bezit. Hij heeft gelukkig een gezonde visie op onderwijs en staat open voor allerlei ideeën. Als ik terug ben uit Bamenda, waarheen ik aankomende dinsdag vertrek (voor 14 dagen), ga ik met hem apart om de tafel. Hij wil me ook op de middelbare school hebben, maar zoveel tijd heb ik niet, dus ik beloof niemand iets.

Ik heb wat rekenen gedaan met de schoolklassen 1-4. Die zitten in twee groepen. Ik lliet hen het honderdveld zien (klas 1 en 2) en dat je ook achteruit moet kunnen tellen om te kunnen aftrekken. Met 3 en 4 de tafels bekeken en gezegd dat het handig is als je de antwoorden in je hoofd hebt. Dus automatiseren maar! Ook Nursery 1 en 2 zijn bij elkaar. Een veel te grote groep met kinderen tussen 3 en vijf. De kleintjes vallen vaak in slaap. Ik had voor weinig geld kralen gekocht en wat touw. Zo konden ze kralen rijgen. Het kost voor mij ongeveer niks, maar met een inkomen van 50 euro kun je dat soort dingen niet allemaal aanschaffen. Ook dit lied gedaan: head, shoulders, knees and toes. Als alle kinderen genieten ze van dansen en muziek en dat kunnen ze hier gelukkig goed!

Mijn vriendin Els die eind april naar Douala komt,  is inmiddels begonnen geld in te zamelen om spullen aan te schaffen voor wat scholen hier. (Zowel voor de school in Douala als voor de scholen hier in de wijk Mile 16) Ik ga haar voorbeeld volgen. Eerst dacht ik: als ik terug ben ga ik mensen enthousiast maken om hier steun te geven, maar kan ik het beter nu vragen. Er zijn wel wat materialen te krijgen en ze zijn dan veel goedkoper dan in Nederland. Overigens is de grootste nood de boeken. Ongeveer dertig procent van de ouders kan de boeken niet betalen. (volgens de leerkrachten) Het lezen blijft ver onder de maat omdat de kinderen geen boeken hebben. Een compleet pakket voor Engels (lezen, schrijven, klankleer) kost 9000 CFR. Dat is ongeveer 15 euro.  Een goede doos waskrijt van 12 stuks  kost 1200 CFR, dat is 2 euro. Ik had een hele yoghurtbeker vol houten kralen voor 3,75 euro. Op zich is het dus beter dat soort spulletjes hier te kopen. Mijn oproep zal ik in een apart berichtje doen.

Straks ga ik boodschappen doen voor mijn verjaardag morgen. Gelukkig is er een echtpaar dat me helpt, ook met dingen klaarmaken. Het wordt een Afrikaans feestje met mijn buren, want hier in Buea is er geen supermarkt waar ik Europese snacks zou kunnen kopen en om nou naar Douala te gaan om boodschappen te doen is een beetje decadent! Ik hoor net dat we naar de markt in het volgende dorp zuidwaarts moeten, omdat de weg leeggemaakt is voor de Mount Cameroon Race. Vanaf het stadion rent men de berg op naar de top. Een marathon met veel internationale grootheden.

Maandag 19 februari 2018

Gisterenmiddag heb ik hier op het erf mijn verjaardag gevierd. Rond etenstijd is de beste tijd om mensen uit te nodigen want op een verjaardag hoort er eten te zijn. Gelukkig had ik zaterdag en zondag hulp van Elizabeth en haar man James. De laatste hoort bij het Mupusuac-team. Alles is goed gekomen met de boodschappen. James had stoelen geregeld bij de hoteleigenaar en een heus programma gemaakt. De pastor begon met gebed voor het eten en mijn verjaardag en toen mocht ik een woordje spreken. Later zei de pastor nog het een en ander en ook de hotel-eigenaar liet zich niet onbetuigd. Na het eten moesten we natuurlijk allemaal op de foto als aandenken.

Morgen ga ik voor veertien dagen naar Bamenda, om mijn vrienden nog even te zien voordat ze eind maart op verlof naar Nederland gaan. Daarna weer naar Buea om nog zes weken hier op verschillende scholen te werken. Met de bus ben je ongeveer 7 uur onderweg en dat kost dan 6000 Cfr, dat is maar een tientje.

Toomorrow I will leave for Bamenda and stay there for a fortnight. It is just for a break and for visiting my friends, that are going to Holland at the end of March. After those two weeks I will be in Buea again for another six weeks to work in several schools. I take the bus early in the morning. The trip will be baout 7 hours and costs about 10 euros.

February 5th 2018

On Saturday I went to Limbe at the seaside. With James and his wife Elisabeth we visited the botanic garden. It was not that nice as I expected it would be, but probably the dryseason is the cause of that. Everything is dry and dusty. From teh garden with a taxi to Seme hotel, which has a private beach. Due to a dangerous current it was not allowed to swim in the sea but fortunately there was a natural pond next to the be ach. Seawater enters there when it is flood. After the swim we had dinner in a restaurant next to the beach. Fried plantain and fish are always my favourite.

On Sunday I visited the service again, but even with my earplugs in, the sound was too loud. Today I gave het pastor, who is my neighbor, teh name of a site with information about causes of deafness. I don’t want to be a know-it-all, but I am really concerned about the people, especially the small children, that experience this from their baby-time. Almost everybody here attends church and speaking and singing there is always  too  loud.

Today is was a day of strike again. Like almost every Monday. They call it gosttown. Every shop is closed, except the market stands along the roadsides. My day got less boring by teaching the grandchildren of the pastor. They are not used to nice workbooks, so they loved to work!

February 11th

Another week has passed by. I expected to finish the work in this school, but no. I need another three days. On Friday we had an important meeting. A couple of days earlier I asked the teachers to think about solutions for the bookproblem. After working with the pupils every day  it became clearer to me that this is the main problem. When there are no books how can you expect hcildren to learn? I saw children who couls say the alphabet and teh sounds, but they couln’t identify them. When they were able to write down the alphabet, they couldn’t say the letters isolated.

In general there is an appalling lack of materials in this school and not only in this one. Parents should pay for the books. In government schools as well as in private schools. Sometimes they don’t want to, mostly they cannot. Teachers write a lot of information on blackboards (that are not black anymore), children copy it and afterwarts many of them are not able to read it.

Well then, in the meeting on Friday the teachers came up with some ideas about the books.Raise the schoolfees, so that books are included. Or: rent textbooks to the parents. If a book can be used for four years, let them pay a quarter of the price.

Besides that parents need education about the necessity of (work)books. When parents refuse to pay, school can’t afford to refuse children. They just will go to another school.

Some of the children I saw will be assessed by MUPUSUAC, Dr. Thomas’ NGO.

May be there is something else to discover. A few children have bowed legs. They could be treated in a hospital in Mupusuac (not far from Buea)

This weekend I struggle with the fact that it stays turbulent in this country and because of that I have to stay home this weekend. It makes my world tiny and cramped.

Because it stays calm all day I can go to a dinner with the teachers of St. Veronique. We have a good time together.

February 17th 2018

Yesterday I finished my job at St. Veronique. About a week ago I heard of a campus B of this school, so I visited that place on Fridaymorning. In this school classes go from Nursery 1 to class 4. Three teachers, that all have two groups. The building is on the property of the school-owner. Because he was there we spoke a while about the straits in both primary schools. He himself is a teacher of History in a secondary school. He owns that school with nine other persons. Fortunately his heart is in the right place and good education is his goal too. When I am back from Bamenda we will talk longer bout ideas how to improve the school. He asked me for his secondary school too, but there is no time left. But I hope to bring the school a visit.

In classes 1-4 I did some counting. I showed them the hundred-field and how you have to be able to count backwards. We worked on the tables, which have to be automated. Nursery 1 and 2 in one too large group. Chiuldren between 3 and 5 years old are learning letters and numbers. There are no playing materials. The little ones often fall asleep. For a few money I bought beads and some rope. They threaded  beads for the first time. A yoghurtcup of half a liter filled with beads and the rope are together about 5 euros. For me it is not much but when you earn 50 euros a month, you cannot buy materials. They love to sing and dance, so I teached them the song of : head, shoulders, knees and toes.

My friend Els, who is coming to Douala at the end of April, started raising funds to bring materials to the schools here. Some are for the school in Douala (Ray of Hope Academy), some are for the schools her in the quarter of Mile 16 in Buea. I am going to follow her example. At first I planned to start some fundraising when I am back, but this moment is better. Some materials could be bought here because it is cheaper. Some could be bought in Holland because they are not available here. The biggest problems are the books. Acoording to the teachers thirty percent of the parents is not able to buy books. Reading is far under the necessary level because of the lack of books. A full package of three books for English costs about 15 euros. (reading, writing, soundbuilding) A set of 12 wax crayons costs 2 euros and a half liter cup of yoghurt ful of beads about 3,75. So for some materials it is better to buy it here. My appeal comes in a seperate message.

Later on I am going to the market in Mutengene (two miles to the south) to do some shopping for my birthday tomorrow. I am glad that a couple, James and Elizabeth, is helping me with everything. It will be an African party with neighbors and friends. Here in Buea is no supermarket where I can buy Dutch snacks and going to Douals  for  some shopping is quite decadent. We cannot go into Buea centre because the blocked the road for Mount Cameroon Race, a marathon up to the mountain and downwards.

Monday, February 19th

Yesterday in the afternoon I had my birthdayparty here in the compound. Dinnertime is the bast moment to ask people over because on a birthday ther should be good food. With the help of Elizabeth it was after all very nice. James got some chairs from the hotelowner and make a real programm. The pastor opened the party by praying for the food and my birthday. After that I was supposed to have a word, so I did.

Later on the pastor had a speech and the hotelowner made his contribution too. After dinner there was a picture-moment.