Ngaoundéré

Zondag 4 maart

Vandaag zou ik teruggaan naar Buea, maar het is daar dermate onrustig dat ik niet kan gaan. Erg jammer, maar hier moet je je erop instellen dat plannen gewijzigd moeten worden. ‘Go with the flow’ is wel mijn motto, maar dit vind ik toch lastig. De huur van mijn kamer loopt tot 15 maart, maar ik had al afgesproken om tot eind april te huren. Moet ik nu zeggen dat ik helemaal niet meer kom of later? En als ik niet naar Buea ga, wat kan ik dan doen? Vandaag zal er wel meer duidelijkheid komen.

Intussen ben ik weer lekker uitgerust in Bamenda. Het is goed toeven bij mijn vrienden en hun kinderen. Moses gaat naar school, Bright’s school is weer gesloten en Linda is terug uit Nigeria. Zij heeft intussen een beurs aangevraagd om in Maastricht Global Health te gaan studeren. Steve is donderdag vertrokken naar Zimbabwe voor een conferentie over ecologisch verantwoorde landbouw. Hij en een paar anderen geven in een dorp hier in de buurt een cursus aan farmers. Truus geeft aankomende week les aan Bijbelvertalers.

Woensdag 7 maart

Voor de komende veertien dagen kon er een ander plan gemaakt worden. Joepie! Ik mag met de pastor van de Full Gospel mee naar het noorden, naar Ngaoundere. Weer even op reis naar een onbekende bestemming. We rijden met de auto naar Yaounde en vliegen vervolgens naar het noorden. Hij gaat daar lesgeven op de bijbelschool en ik heb me opgeworpen als zijn secretaresse. De 10e vertrekken we naar Yaounde en de 12e gaat er een vlucht. In Yaounde kan ik van een gastenverblijf gebruik maken.

Buea lijkt volledig van de baan; de mensen daar zullen de spullen van mij in een tas doen en die haal ik later dan wel op, of dr. Thomas neemt ze mee naar Bamenda. Ik zal zeker nog een keer teruggaan om afscheid te nemen van de mensen daar. Bovendien wil ik ze dan de resultaten van de actie overhandigen. Die wil ik deze week starten. Mag ik jullie vragen, dat áls je iets wilt geven, dat zo snel mogelijk te doen en het idee te delen met jullie netwerk? Als anderen zien dat er al gegeven is, nodigt dat meer uit tot geven dan wanneer er nog niets staat.

Donderdag 15 maart

Inmiddels ben ik al een paar dagen in Ngaoudéré. Dat ligt ongeveer 800 km boven Yaoundé, dus we zijn met het vliegtuig naar dit totaal andere gedeelte van Kameroen gegaan. Het merendeel van de inwoners van Ngaoundéré is moslim en ik begreep dat er meer dan 500 (kleine) moskeeën zijn. Pastor Titus is directeur en leraar van de Bijbelschool in Bamenda en is elke morgen weg om in het andere gebouw les te geven. Hij is de afgelopen dagen wat ziek en vandaag voelt mijn rug aan alsof de ischias van twee jaar geleden terug wil komen. De enorm slechte wegen hier waardoor je vreselijk heen en weer schommelt in de auto doen daar zeker geen goed aan. Maar weer braaf mijn oefeningen doen! Vanmiddag wordt het eten gebracht, dus die autorit kan vervallen.

Het huis waarin we bivakkeren, is een europees huis. Missionaris Peter Schneider, die de bijbelschool hier opgericht heeft, heeft het ontworpen en laten bouwen. Hij woont hier niet meer, omdat hij verder naar het noorden aan het werk is gegaan. Zo’n twee maal per jaar bezoekt hij dit centrum, waar ze inmiddels ook een kerk aan het bouwen zijn. Het ligt prachtig gesitueerd, op een oeroude heuvel waar verweerde, afgeronde granietblokken in het rond gestrooid lijken te zijn. Ngaoudéré ligt in de savannestrook, wat inhoudt dat er wel wat begroeiing is, maar ook veel droogte. Op dit moment wacht men met smart op regen. Gisterenmiddag was het in de verte zwart, maar de regen kwam nog niet tot hier. De stad is genoemd naar Mont Ngaoudéré. De naam betekent ‘navel’. Bovenop de berg staat een rotsblok dat kennelijk aan een uitpuilende navel doet denken.

Elke dag gaan we halverwege de middag naar een gezin waar een heerlijke maaltijd voor ons klaar staat. De heer des huizes is medeoprichter van deze school. Helaas heeft hij twee jaar geleden een beroerte gekregen, waardoor hij aan huis gebonden is. Als we hen opzoeken, zit hij meestal op de bank. Rechts kan hij zijn arm niet bewegen. Gelukkig kan hij nog wel spreken. En hij vertelt dat hij maandelijks een beetje vooruit gaat.

En weer verandert de situatie. Gisteren kreeg ik bericht dat ik in april toch in Buea kan werken. In de besloten compound van het Baptistenweeshuis staat ook hun school waar ik iets kan doen. In hun complex is ook ruimte voor me om te verblijven. Ik heb er zin in. Ik kan daar dan blijven tot ik 27 april naar Douala ga om mijn vriednin Els op te halen en met haar tien dagen op de school in Douala te werken. En een paar dagen heerlijk in Kribi door te brengen!

Sunday, March 4th

Today I would have gone to Buea but over there the situation is so tense that it is impossible for me to go back. I am very disappointed, but in this country one has to be able to adjust to reality. (like elswhere, but a bit more) ‘Go with the flow’ might be my motto, but this is hard. My room’s rent has been payed until March 15th, but I had already spoken to the landlord about renting until the end of April. Should I let him know that I don’t return or that I might come later? Today I will get more clarity.

Last weeks I had a good rest here in Bamenda. It’s good to be with my friens and their children. Moses goes to school, Bright’s school closed again andf Linda is back from Nigeria. From there she applied for a scholarship in Maastricht to study Global Health. Steve left for a symposium about ecological farming in Zimbabwe. With some other people he teaches farmers in the villages around Bamenda. Truus teaches several subjects to Bible translators.

Wednesday, March 7th

For the next forteen days another plan could be made. Wow! I can go to the north with the pastor of the Full Gospel Church, to Ngaoundere. I am excited to travel again, destination to be discovered. We drive to Yaounde on March 10th and fly on March 12th. In Yaounde I will be in a guesthouse. He is going to teach in the Bibleschool and I offered myself as his secretary.

Buea seems definitly a closed chapter for me. The people over there will pack my few things that are left there and later on I will collect them. For sure I am going back to say goodbuy to my friends over there. Abd above all I want to give them the resujlts of the action. I wish to start this week. May I ask you, if you intend to give, to do this as soon as possible? I heard when people see that there has already been given, it invites to give too.

Thursday, March 15th

Since a couple of days I am staying in Ngaoudéré. This town is situated about 800 km north of Yaoundé, so we took the plane to this totally different part of Cameroon. The biggest part of Ngaoudéré’s population is muslim and there are more than 500 (small) mosques here. Pastor Titus is headmaster and teacher in the Bibleschool in Bamenda and leaves every morning the house to teach the students here. He has been a bit sick during the last days and my back is aching in a way that I fear that the ischias of two years ago might come back. So for the both of us it felt good that the nice food of sister Agnes was delivered to us.

The house in which we are staying, is european. Missionair Peter Schneider, who founded de bibleschool, designed it and had it build. He doesn’t live here anymore because het starte some new project farteher up north. Twice a year he visits this centre, where in the meanwhile they started to buil a church, also designed by him. The house is beautifully situated on the slope of a very ancient hill on which blocks of granit have been dropped from heaven. They are so old that the granit blocks are not very edgy anymore. Ngaoundéré is situated in the area of the savannah, so there is some vegetation and a lot of dry soil. At this moment people are waiting for rain. Yesterday the sky became very dark, but it rained in another place. The city is named after the mountain: Mont Ngaoundéré, which means ‘navel’. On the top there is a rock which looks like a navel.

Every day we have lunch in the house of another teacher and grounder of the bibleschool. His wife prepares us every time a wonderful dish. Unfortunately he sufferd from a stroke two years ago. His right arm has been lamed and when we are there he sits on the couch. Luckily he is still able to speak and he tells us he is improving every month.

And again the situation changes. Yesterday I heard from the people in Buea that it is still possible to do something there. I can work in the private compuond of the Baptist orphanage, where they have their own school. I can live in the compound. I love it. So after I have returned to Bamenda I will leave for Buea again where I can stay until the 27th of April. On that day I will travel to Douala to catch my friend Els from the airport. Together we will work in the school of Ernest Ehabe , the Ray of Hope Academy. In the midst of that period of ten days we are going to have some very nice days in Kribi!