De laatste week van het jaar

30 december 2017 - Bamenda, Kameroen

30 december

De dagen vóór de Kerst waren erg druk in de stad, temeer omdat de winkels en de markt aan het begin van de week drie dagen dicht waren. Gelukkig hadden we onze inkopen de week ervoor gedaan. We hadden dus een rustig weekend. Ik ging voor het eerst mee naar de kerk, waar de nieuwe mensen voorgesteld werden en een baby opgedragen werd. De pastor had een goede preek over ‘tijd’. Wanneer is het tijd voor iets? In het Grieks is er het woord Kairos, dat betekent, speciaal moment, het moment waarop iets voorzien is te gebeuren. De laatste jaren heb ik vaker ervaren dat de dingen op hun tijd gebeuren.

Het koor van het weeshuis had zelf een lied gemaakt dat begeleid werd door een zeer goede drummer. Het was hartverwarmend hoe ik na de dienst door veel mensen nog eens extra welkom geheten werd. We gingen ook nog langs bij het stel dat hun kind opgedragen had.

’s Avonds was er een mand met cadeautjes. Ik kreeg een prachtige kandelaar.

Met Kerst was er geen dienst, omdat het direct op de zondag volgde. Hier thuis was het ontspannen en de jongelui gingen hun eigen gang.

Dinsdag ging ik vroeg van huis om mij te laten registreren bij Orange (voor mijn Wingle) en bij Nexttel (voor mijn telefoon). Bij beiden was een kopie van mijn paspoort nodig. Gelukkig ging Steve mee. Truus bracht ons naar de grote weg en daar vandaan namen we een taxi. Dat is eigenlijk het openbare vervoermiddel. Het is goedkoop, maar op de achterbank passen er drie en op de voorbank ook! Tussen de twee voorste stoelen is een extra kussentje bevestigd, dus als er een passagier bij komt, schuif je gewoon op. Ik maakte ook mee dat er links van de chauffeur nog een vierde persoon voorin bij kwam!

Woensdag heb ik een lange wandeling gemaakt in het gebied achter het huis. Ik kon een cirkel maken van ongeveer tweeënenhalf uur. Ik kwam voorbij het huis van het wijkhoofd en vroeg hem of ik wat foto’s mocht maken. Nadat ik hem had verteld dat het voor mijn eigen reisboek was, vond hij het goed. Hij liet me gelijk zijn hele grondstuk en zijn koeien zien. Hij was er erg trots op. Het was een ras dat gekruist was met de Hollandse roodbonte.

Een poos later zag ik drie jongetjes in en bij een boom. Ik vroeg hen of ik een foto mocht maken. Eén van hen stond zo parmantig met zijn machete op takken in te hakken… Toen ik mijn mond open had gedaan, spurtte de jongste van een jaar of vijf, brullend weg. De tweede verschool zich achter de boom en verdween huilend nadat ik de foto had gemaakt en de derde zette het op een lopen toen ik hem de foto wilde laten zien. De jongste was naar opa of buurman gerend en die vertelde me dat hij bang was. Had nog nooit een blanke vrouw gezien. Op zich is dat merkwaardig, omdat er in Bamenda echt wel wat blanken lopen. Maar misschien was hij nog nooit van huis geweest.

Intussen heb ik contact gehad met de mensen van het project voor passend onderwijs. Zij geven beiden les over passend onderwijs, aan de universiteit.  De één in Buea en de ander in Bamenda. Ook bezoeken zij scholen en geven losse cursussen voor mensen die in het onderwijs werken. Het plan is nu dat ik na tien januari naar Buea ga om daar verder het project te leren kennen. Ik heb veel leesvoer gekregen zodat ik me er in kan verdiepen. Het is hier ook ‘go with the flow’, het kan er morgen weer anders uitzien.

Vrijdag heb ik geluncht met Mary, een dame die in een Amerikaans project werkt dat bij ongeveer 90 basisscholen onderzoekt hoe het met lezen gesteld is. Zij komt schrijnende situaties tegen in dorpen waar er voor 80 leerlingen één leerkracht is. (bij 100 leerlingen krijg je pas een tweede leerkracht). Je kunt je voorstellen dat er dan van lesgeven weinig komt. Mary heeft zelf nog maar één kind (van de vijf) thuis, maar haar huis is vol met andere ‘kinderen’ die bij haar wonen. Tieners en jong volwassenen die op haar weg gekomen zijn.

Ik wens jullie allen een gezellige Oudejaarsavond!

December 30th

During the days before Christmas it was very busy in town, the more because he shops and the big market were closed for three days. We were glad that we did our shopping the week before.So the Christmasweeken was quiet. For the first time I joined my friends when they went to church. The pastor had a good sermon about ‘time’. In Greek there is the word Kairos, that means ‘special moment, the moment that something is ordined to happen’. I experienced this in the last few years. The things that happened, came in their own time. I plannend to go to Kameroen, but is was not time yet. In the service Young parents dedicated their baby Samuela to God and new people were introduced to the church. The choir of the orphanage sang a selfcomposed song, accompinied by a nature talent drummer. After the servive many came to me to welcome me. It was heartwarming.

In the evening there were some Christmasgifts. We all enjoyed the presents. I got a very nice candlestick, made in Kameroen.

On Tuesday I left home early to be registerd at Orange (for my Wingle) and at Nexxtel (for my Phone). Both needed a cpoy of my passport. I was happy that Steve accompenied me. Every day he goes to town for a prayermeeting of pastors. Truus brougth us to the main road and from there we took a taxi. That is the public transport besides the motorbikes. It is cheap and there is room for a lot of people! In the back three or four and in the front too!

On Wednesday I had a long walk in the aerea behind the house. I passed the house of the quarterhead and asked him permission to take pictures. After I told him that it was for my personal travelbook, he agreed. He showed me his land and cows of which he was very proud. They were hafl Dutch, half Camerounian.

Later I saw some boys in and next to a tree. I asked for a ‘snap’. One of them was cutting branches with a machete. As soon as I spojke, the smallest one run away, crying loudly. The second one hide behind the tree when I took a picture and after that started crying and ran away. The third was the bravest, but when I asked him if he wanted to see the picture, he ran away too, but he didn’t cry. The youngest had run to grandpa or neighbour and the man told me the child was frightened. He had never seen a white lady.

In the meanwhile I have spoken with the people of the SENproject (Special Educational Needs). Both lecture at the university on the subject of SEN. One in Buea and one here in Bamenda. In the project they visit schools, observe teachers and students and talk to parents. They also give inservice-training in schools. We spoke about the possibility for me to go to Buea for a while after January 10th to learn to know the project better. I got a lot of files to read. But I’ll see. Here too it is ‘go with the flow’. Tomorrow may be a change of plans.

On Friday I had lunch with Mary, a lady who is working in a project which researches literacy in about 90 primary schools. She encounters situations in villages where 80 students have one teacher. The second will be send when there are 100 students. One can imagine a teacher can’t cope with that. Mary herself lives with one of her own childeren (of five) and several other ‘youngsters’ that are living at her place.

I wish you all a very nice New Year’s Eve!!

8 Reacties

  1. Sjoukje:
    30 december 2017
    Lieve Margreeth, fijn dat je ons laat meegenieten van al jouw ervaringen en belevenissen. Ben benieuwd of het gaat lukken met het passend onderwijs.
    Hier nogal guur weer, maar de oliebollen en appelflappen in huis, dus wat ons betreft: kom maar op met dat nieuwe jaar!
    Ook voor jou en allen om je heen alle goeds toegewenst voor 2018! Of zoals we in Friesland zeggen: Folle lok en seine yn't nije jier!!
    Een hartelijke groet uit Kampen.
  2. Marja Nijhus:
    30 december 2017
    Wat een prachtige mensen, fijn dat je zo kan genieten van alles en iedereen om je heen.
    Jij ook goede wensen voor 2018.
    Groetjes Marja
  3. Weiland:
    30 december 2017
    Hallo Margreet,
    We genieten van je verhalen en van de foto,s. Wat maak je een bijzondere dingen mee! Geniet er van!!
    Hartelijk bedankt dat je ons zo laat mee leven
    Ans en Karel weiland
  4. Joke:
    30 december 2017
    Wat zijn er toch veel verschillende werelden! Mooi om te lezen wat je allemaal meemaakt! En dan komt in januari het werk om de hoek kijken!
    Veel succes daarmee en ik wens je alvast heeeeel veel goeds toe voor 2018.
    En geniet nog maar even volop!
    Joke reints
  5. Marianne Wendt van der Weide:
    30 december 2017
    Lieve Margreet.een hele dikke knuffel en een goed 2018.Wij zijn blij voor je dat je zo geniet.
  6. Richilde Binsbergen:
    1 januari 2018
    Beste Margreet, Fijn om zo te mogen delen in je verhalen, Goede wensen voor 2018!
  7. Frederik Hendrik:
    11 januari 2018
    Lieve Margreet,
    Je verhalen zijn geweldig, ook herkenbaar voor wie vaker in Afrika is/was. Natuurijk zijn alee landen en streken verschillend, maar mij valt op dat er juist zoveel overeenkomsten zijn! Ik bewonder je aanpassings- en improvisatievermogen. Maar je kunt ook zeggen: wat ben je goed terecht gekomen. Hou vol, geniet en gelukkig 2018! Frederik Hendrik
  8. Margreet:
    12 januari 2018
    Dank je wel! Morgen ga ik richting Buea, waar nieuwe verrassingen wachten. Groet bekenden van me.