Bijna thuis

Op maandag 6 september was de camping waar we stonden, gehuld in dikke mist. Geen wonder ook, met de rivier ernaast en zulk mooi weer! We willen de tenten niet al te nat meenemen, dus het wordt wel half elf voordat we vertrekken, richting Givet, de laatste Franse stad waar we langs komen. Het gebied heet de Franse Ardennen en het steekt als een smalle strook omhoog België in. We hebben een prachtige tocht langs de Maas. Bij een bakker kopen we een heerlijk bessengebakje waar we met een kop koffie heerlijk van genieten.

Vlak voor Givet schrik ik enorm. Mijn ketting breekt! Wat nu? Direct achter ons reed een auto die het fietspad genruite vanaf de laatste krachtcentrale in de Maas. Ik vraag de jonge mannen of ze een fietsenmaker weten. Ja, op slechts een kilometer! Dat is toch al een geweldig bericht, denk je dan. Maar één van hen kijkt ernaar en klikt de ketting weer aanelkaar en knijpt de schakels dicht met een tang. 'Voorzichtig rijden nu, niet te zwaar schakelen!' En omdat ze verschrikkelijk aardig zijn, rijden ze langzaam voor ons uit naar de fietsenmaker. We moesten een helling op en het kon natuurlijk gebeuren dat hij dan weer brak. Geweldig, zulke mensen! Ik noem ze maar mijn engelen. De fietsenmaker heeft gelukkig een nieuwe ketting voor me en ook de laatste spaakbreuk van Hanne wordt door hem gerepareerd. Fantastisch toch?

De volgende dag worden we in Givet ook weer wakker onder een deken van nevel, die echter snel optrekt. Prachtig hoe de flarden over de Maas hangen. Givet is een oude vestingstad en daar zijn nog mooie resten van te zien op de heuvelrand tegenover de camping. Ook kun je zien hoe er een poort geweest is.

We fietsen flink door die dag, lunchen in Dinant (daar wil ik naar terug) en besluiten vóór Namen landinwaarts te gaan omdat er in Namen geen camping is. Het valt wel tegen dat we behoorlijke klimmetjes moeten maken. De camping blijkt gesloten, wordt gerenoveerd. Maar de mannen die er aan het werk zijn. zeggen ons dat we rustig een plekje kunnen uitzoeken. Dat hadden we sowieso wel gedaan, maar het voelde toch goed, die toestemming. Er was een klein watervalletje dat ons in slaap zong.

Hanne werd echter ruw gewekt, omdat haar luchtbed kapot ging en niet meer opgeblazen wilde worden. Dat betekende ook dat we vanavond, onze laatste avond cvan de fietstocht, in de jeugdherberg in Luik verblijven. Het is een prachtige locatie; een oud convent van de Franciskanen.

Morgen het laatste stukje. Van Luik naar Sint Geertruid is ongeveer 25 km. UIteindelijk hebben we er dan 1865 km opzitten! Veel meer dan de ingeschatte 1250, maar dat wijten we aan alle mooie bochten en meanders die we bij de verschillende rivieren tegenkwamen en die onze weg langer maakten. Uiteindelijk hebben we 33 fietsdagen gehad van de 43. 

We hebben genoten van deze uitdaging. Prachtige stukjes van Frankrijk gezien. Wat een verscheidenheid in landschappen! Erg genoten van het Middellandse Zeegebied en de verschillende kanalen. Er staan veel sluiswachtershuisjes leeg, dus als je nog een vakantiewoning zoekt....

Mocht je besluiten onze actie voor het weeshuis te steunen, kun je doneren via de site (http://www.delenisleven.nl) of simpelweg iets overmaken naar NL180007857181 t.n.v. Delen is Leven kinderen Kameroen. 

Dank voor het meereizen en jullie reacties!