Van Auckland naar de Bay of Plenty, het oosten dus.

Het is maandagmorgen 20 januari en ik zit hier aan de Waiawheta River (wh =f) die ergens in het Kamai Mamaku Forest Park ontspringt. Een van de buren op de Campsite Dickey’s Flat heeft me een campingstoel geleend omdat ze vandaag uit gingen. Dus ik zit heerlijk met het geluid van water en vogeltjes een beetje te werken.

Ik schrijf dit bericht offline, omdat ik hier geen bereik heb.

Vanuit Auckland fietste ik met mijn nieuwe uitvoering van de bepakking (nu ook bagage vóór) naar Ramarama Holiday Park. Het was maar 45 km, dus ik was er al op tijd. Uiterst vriendelijke mensen die me een mooi plekje onder een boom gaven. Erg nodig, want het zomert erg en de temperaturen lopen op tot boven de 30 graden! Dan een traject naar Miranda Holiday Park. Het bijzondere daaraan is, dat ze een zwembad hebben, dat gevoed wordt door een warmwaterbron. Ik vergat mijn ring af te doen en die was daarna groen. 

Na Miranda kon ik weer een officiële Cycle Trail volgen, de Hauraki Cycle Trail. Grotendeels is dit fietspad gemaakt op een oud spoorlijntje. Het eerste deel was prachtig. Het pad liep tussen de weilanden en de mangrovebossen in. Af en toe vlogen er wat Takahe op. (Grote zwarte vogel met rode snavel) Vanaf Kopu ging het zuidwaarts met aan mijn linkerhand de bergen. Toen ik op een gegeven moment een foto nam van een brug die een memorial was van een Schotse man, kwamen mij twee fietsers achterop, Maria en Geoff. Zij woonden een eind verder min of meer aan het fietspad, en nodigden me uit voor de lunch. Gelijk een mooi moment om van alles weer op te laden. Zij hebben vaker reizigers over de vloer via de site http://www.hotshowers.com Misschien ook iets voor mij om daar gebruik van te maken.

Uiteindelijk was het een lange afstand naar de camping hier. Ik denk dat ik er zo’n  80 km op had zitten. Gisteren vergat ik toen ik nog hoog genoeg was, Thomas en Kirsten te informeren over mijn plekje en toen was een van de buren hier zo vriendelijk om even de berg op te rijden met me, zodat ik daarboven kon bellen. Dezelfde mensen brengen mij morgen ook even de berg op. Het was namelijk een veel steilere afdaling om hier te komen dan ik dacht. Maar zoals jullie wel gemerkt hebben in mijn berichtjes, er zijn elke dag schatten van mensen om me heen. Eergisteren, toen ik in het warmwaterbad op de camping in Miranda lag,  uitnodigde een stel mensen uit Rotorua me uit bij hen te overnachten.

Omdat dat een plek is waar ik graag een paar dagen wil blijven, is dat natuurlijk geweldig! Na Paeroa ging het fietspad grotendeels door het bos, door de Karangahake Gorge. Op een gegeven moment moest ik door een tunnel waarin het koud en vochtig was met net genoeg licht om iets te zien. Wel spannend hoor! Op het pad regelmatig vogelouders met jongen achter zich aan trippelend. Bij de Owharoa Falls moest ik rechtsaf naar Dickey’s Flat, een natuurcamping. Er zijn hier alleen wc’s. Maar je kunt in de rivier badderen en ik heb een filter bij me waardoor ik het water kan drinken.  Ook even de kleding van gisteren uitgespoeld, zonder zeep uiteraard. Ik geniet met volle teugen. Naast me aan de waterkant prachtige oranje lelies, die hier groeien als onkruid, net als de agapanthus. Echt prachtig. Tegenover me het bos met zijn prachtige boomvarens. Echt blij met de dag extra hier. Ik zwem in de poel waar het water over kleine watervalletjes aan komt rollen, dan op een massieve rotswand stuit en ervoor kiest om rechtsaf te slaan. Ik lig in zo’n  watervalletje voor een natuurlijke massage. En ’s avonds in slaap vallen met het geluid van stromend water is echt het summum!

English

Mondaymorning, January 20th. I am sitting next to the Waiawheta River (wh=f) which has it’s source somewhere in the Kamai Mamaku Forest Park. One of my neighbours on the campsite of Dickey’s Flat lent me a chair because they went out today. So I am relaxing with the sound of water and birds and writing a bit. This will be published tomorrow, because there is no service here.

From Auckland I rid with my new way of being packed (panniers on the front too now) to Ramarama Holiday Park. It was not too far, 45 km through very urban areas. May be the last five kilometers I got into the country. The people were very nice and I got a place under a beautiful tree, which was very necessary because of the heat. The next day a ride over Bombay Hill  to Miranda Holiday Park. Their specialty is a natural hot pool! From 8 pm it was only for adults. I enjoyed it very much.

After Miranda it was possible to follow  the Hauraki Cycle Trail, Many parts of this trail belong to a former railway. The first part was beautiful. The trail was between the magroveforest and the farmlands. No wand the some  takahe (big black bird with red beak) flew up.  From Kopu I went tot he south and on my left side the mountains. Then, when I took a picture of a special bridge, some riders were behind me and stopped. After a chat Geoff and Maria  invited me for lunch at their place, which was not far from the trail. A good moment to charge as much as possible. Maria and Geoff are members of warmshowers.com and have visitors from all over the world. It was very nice to meet them.

In the end it was a very long trail to Dickey’s Flat. Probably 80 km. In the evening I forgot to contact Kirsten and Thomas when I was still up the hill. One of my neighbours was so kind as to take  me to a higher place with service, so I could tell them that I was okay. The same people wil bring me up the hill tomorrow. The way tot he campsite was much steeper than I expected, so I was sure I wouldn’t make it. But as you already have noticed, every day I meet such lovely peolple! The day before yesterday, in Miranda’s hot pool, I met some people from Rotorua and they invited me to stay with them. Because it is a place where I am going and intend to stay a couple of daus, I took their invitation.

After Paeroa the trail went through the forest, the Karangahke Gorge. At a certain point I had to go through a tunnel; cold and dark with just enough light to see myself through. Quit exiting! Then, on the trail again, several mometns whre parentbirds crossed the road with there babybirds.At the point of Owhara Falls I had to go right and after 15 minutes I reached DIckey’s Flat, a very basic campsite. Only toilets, bating in the river and I am glad I got this lifestraw, which enables me to drink every water. I enjoy so much! Next to me nice lelies grow at the waterside and at the other side of the river are these exotic fern trees. I am happy to stay here another day. Down the river is a pool where you can swim and I lay down in the little waterfalls which give me a massage. Falling asleep in the evening while hearing the sound of the river is really the best experience ever!