Werk aan de winkel!

30 januari 2018

Gisteren voor het eerst aan het werk met individuele leerlingen! Na al het gepraat nu iets doen. Dat ligt me toch beter. Praten is nodig, maar er wordt hier toch wel erg veel tijd genomen voor de dingen. Ik ben aan de slag gegaan met de leerlingen die door de leerkrachten opgeschreven zijn als zwak in lezen, schrijven, rekenen. Vandaag werd me duidelijk dat bijna alle leerlingen achter zijn. Afgelopen jaar is er geen school geweest door de stakingen en in de praktijk gaan de leerlingen daar verder waar ze zonder de stakingen geweest zouden zijn. Ze lopen dus allemaal een jaar achter en aangezien ze een jaar niet naar school geweest zijn, is dat vaak nog meer. Het is bijna dweilen met de kraan open. Leerkrachten zijn tamelijk wanhopig. Het is een particuliere school, waar de ouders dit kunnen beslissen. Als de school dit niet wil, doen ze hun kind wel naar een andere school. Dus proberen ze er het beste van te maken. Behoorlijk wat ouders hebben geen geld voor boeken, dus dan moet een kind het zonder doen. De school heeft ook geen geld. Ik zie leerkrachten die van hun eigen beetje (50 euro p/mnd) soms nog geld geven aan kinderen om eten te kopen. In de pauze komt er namelijk iemand met warm eten. Voor 50 cfr een bordje eten. Dat is 8,5 cent. En het gebeurt dat zoveel geld niet opgebracht kan worden door gezinnen.

De hoofdonderwijzer werd helemaal enthousiast toen ik vertelde over een leensysteem, waarbij boeken aan de kinderen verhuurd worden. Dan is het goedkoper voor de ouders en als een boek iets langer meegaat, winst voor de school om te investeren in andere materialen. Wie weet.

In het werken met de leerlingen gebruik ik veel van de Matrixmethode. Zorgen dat het alfabet en de tafels er goed in zitten, foute woorden uit je hoofd halen en goede erin zetten. Automatiseren daarvan. Het lastige voor deze kinderen is ook dat alles in het Engels moet en dat is toch een tweede taal voor ze. Zelfs als ze opgroeien met pidgin-Engels.

Al met al voel ik me hier prima, al is het om te huilen zo erg. Ondanks alles is er veel blijdschap bij de volwassenen en de kinderen. Zie de foto’s.

Afgelopen week kreeg ik een fantastisch berichtje: mijn vriendin Els uit Veenendaal komt in haar meivakantie naar Douala om daar tien dagen te helpen. Zij heeft jarenlange ervaring als leerkracht en intern begeleider, dus de mensen daar zijn ook ontzettend blij. We gaan eerst een lang weekend naar zee in Kribi (in het zuiden) en dan aan het werk.

January 30th 2018

Yesterday I worked with pupils individually. After talking finally action! For me this is the real job. The teachers made lists of their students who are not reading and writing well. I started with the last class, because they will finish school this year. It became clear to me that all children are late. I heard that when they were in class 4 when the strikes started in October 1971, parents want them now in class 5 (school started after the Christmasholidays. Because most schools are private, they bring their children to another school. So the school will put them in class 5. Children and teachers are desperate. In Holland we say: mopping with the tap open. Often parents have no money for books, so the child cannot learn properly. School has no money. Schoolfees are being used for salaries (50 euros per month). I see teachers giving from their own small income to children who cannot buy food at school, allthough it is only ten cents.

The teacher of class six is very eager to learn. He reads about the method I use to teach the children the alphabet. Even in class 6 they make serious mistakes in writing it down. When I suggested that school could use a system of renting the books to parents, so that they can pay less, He was very exited about it. It would mean more books in the school and more books available for the children.

As I told before, when I work with a child, I use the Matrixmethod and check if they know the alphabet and the tables. I teach them how to put information as images in their heads. When they have put the alphabet in their head, I let them remove the old one. Some choose to erase it, others to throw it in a fire. The same action they can take for wrong words. Take it out of your head and put the new word in your head. They didn’t automate  enough and many have problems with the English sounds. So that means if you can spell the alphabet (26 letters) and you don’t know the different sounds (42), you cannot read properly. The children are used to speak pidgin-English, so the real English is like a second language for  them. Above that they have to learn French from the beginning.

All in all I feel fine here, although the situation is very sad. But people around here make the best of it. There is a lot of laughter and families in general stick together.

Last week I got a very nice message: my friend Els from Veenendaal is coming to Douala to assist in the school where I already was. She comes in the holidays in May. The First weekend of her stay we are goining to visit Kribi, where the most beautiful beaches of Cameroon can be found!