St Veronique Mile 16 Buea

12 februari 2018 - Buéa, Kameroen

5 februari 2018

Zaterdag een dagje uit naar Limbe. We bezochten daar de botanische tuin. Het viel wat tegen, maar dat is waarschijnlijk omdat het de droge tijd is. Alles is wat verdord. Samen met James en zijn vrouw Elizabeth ook nog een taxi naar een hotel met strand genomen. Tot mijn teleurstelling mochten we niet de zee in vanwege gevaarlijke stroming. Gelukkig had het hotel een natuurlijke zwemvijver. Het water daarvan komt bij vloed uit zee. Nog even op het terras gebakken banaan en vis gegeten, dat blijft aan het strand mijn ultieme lekkernij.

Zondags weer naar de kerk, maar zelfs met de oordoppen die ik nu mee had, bleef het geluid te hard voor me. Vandaag heb ik mijn buurman, de pastor, een site aangereikt waar informatie gegeven wordt over oorzaken van doofheid. Ik wil niet betweterig doen, maat ik ben echt bezorgd om de mensen en vooral de kleine kinderen die dit vanaf hun geboorte ondergaan. Bijna iedereen gaat hier naar een kerk en het zingen en spreken gaat allemaal te hard.

Vandaag was weer een stakingsdag. Gosttown noemen ze het hier. Vrijwel alles is dicht, behalve de stalletjes van de mensen die aan de straatkant verkopen. Mijn dag werd minder saai doordat ik de kleinkinderen van de pastor allebei twee keer een uur lees-en schrijfles gegeven heb. Ze zijn niet gewend aan werkboeken, dus ze waren erg blij dat ik ze aan hen kon geven en deden hun stinkende best! Morgen maar horen hoe de zaken ervoor staan. Of er dan weer school is.

11 februari 2018

Er is alweer een week voorbij. Ik dacht het werk op deze school af te ronden, maar dat is niet gelukt. Wel hebben we vrijdag vergaderd. Een paar dagen daarvoor heb ik de leerkrachten gevraagd na te denken over het probleem ‘boeken’. Na het werken met de leerlingen werd me steeds duidelijker dat dat het hoofdprobleem is. Als kinderen geen boeken hebben, hoe kun je dan verwachten dat ze iets leren? Ik sprak met kinderen die wel het alfabet konden opzeggen en meestal ook redelijk konden opschrijven (daarbij hoofd- en kleine letters door elkaar halend), maar grote problemen hadden met de klanken van het Engels. Soms ook wel het klankalfabet konden zeggen, maar de letter niet herkenden waar die klank bij hoorde.

In het algemeen is er een ontstellend gebrek aan materialen op deze school en niet alleen op deze. Ouders moeten betalen voor de boeken. Soms willen ze dat niet, meestal kunnen ze dat niet en moet je je als kind maar zien te redden. Juffen en meesters schrijven de borden vol met leerstof die door de kinderen overgeschreven wordt. Het gebeurde niet zelden deze week dat een kind niet kon lezen wat er in zijn schrift stond. En ik heb alleen met 4e, 5e en 6e-klassers gewerkt.

Enfin, in de vergadering kwam men wel met ideeën over de boeken. Eén idee was om de prijs van het schoolgeld te verhogen, zodat minstens de boeken voor Engels aangeschaft worden. Een ander idee was om tekstboeken te verhuren aan de ouders die geen boeken kunnen kopen. Dan betalen ze bij voorbeeld een kwart en kan het boek vier jaar gebruikt worden. Verder moet er betere voorlichting komen aan ouders over de noodzaak van boeken en scholing. De school kan het zich nauwelijks permitteren om kinderen te weigeren, want dan gaan ze wel naar een andere school waar minder zwaar getild wordt aan het niet hebben van boeken.

Sommige kinderen zullen een onderzoek krijgen bij de stichting Mupusuac. Ook zijn er een paar kinderen met kromme beentjes. Ouders zullen voorlichting krijgen over een behandeling in een ziekenhuis in een volgende stad.

Wat ik dit weekend lastig vind, is dat het politiek onrustig blijft en dat ik daardoor soms niet weg kan uit mijn huisje. Dat maakt mijn wereldje klein en benauwd. Morgen is het een vrije dag, dan is er misschien wel iets mogelijk.

February 5th 2018

On Saturday I went to Limbe at the seaside. With James and his wife Elisabeth we visited the botanic garden. It was not that nice as I expected it would be, but probably the dryseason is the cause of that. Everything is dry and dusty. From teh garden with a taxi to Seme hotel, which has a private beach. Due to a dangerous current it was not allowed to swim in the sea but fortunately there was a natural pond next to the be ach. Seawater enters there when it is flood. After the swim we had dinner in a restaurant next to the beach. Fried plantain and fish are always my favourite.

On Sunday I visited the service again, but even with my earplugs in, the sound was too loud. Today I gave het pastor, who is my neighbor, teh name of a site with information about causes of deafness. I don’t want to be a know-it-all, but I am really concerned about the people, especially the small children, that experience this from their baby-time. Almost everybody here attends church and speaking and singing there is always  too  loud.

Today is was a day of strike again. Like almost every Monday. They call it gosttown. Every shop is closed, except the market stands along the roadsides. My day got less boring by teaching the grandchildren of the pastor. They are not used to nice workbooks, so they loved to work!

February 11th

Another week has passed by. I expected to finish the work in this school, but no. I need another three days. On Friday we had an important meeting. A couple of days earlier I asked the teachers to think about solutions for the bookproblem. After working with the pupils every day  it became clearer to me that this is the main problem. When there are no books how can you expect hcildren to learn? I saw children who couls say the alphabet and teh sounds, but they couln’t identify them. When they were able to write down the alphabet, they couldn’t say the letters isolated.

In general there is an appalling lack of materials in this school and not only in this one. Parents should pay for the books. In government schools as well as in private schools. Sometimes they don’t want to, mostly they cannot. Teachers write a lot of information on blackboards (that are not black anymore), children copy it and afterwarts many of them are not able to read it.

Well then, in the meeting on Friday the teachers came up with some ideas about the books.Raise the schoolfees, so that books are included. Or: rent textbooks to the parents. If a book can be used for four years, let them pay a quarter of the price.

Besides that parents need education about the necessity of (work)books. When parents refuse to pay, school can’t afford to refuse children. They just will go to another school.

Some of the children I saw will be assessed by MUPUSUAC, Dr. Thomas’ NGO.

May be there is something else to discover. A few children have bowed legs. They could be treated in a hospital in Mupusuac (not far from Buea)

This weekend I struggle with the fact that it stays turbulent in this country and because of that I have to stay home this weekend. It makes my world tiny and cramped.

Because it stays calm all day I can go to a dinner with the teachers of St. Veronique. We have a good time together.

Foto’s

5 Reacties

  1. Marianne Wendt van der Weide:
    12 februari 2018
    Het valt niet mee denk ik om te werken zonder materiaal,vraagt wel creativiteit,en heel veel geduld.Jammer dat het politiek onrustig is.Wim spraak hiet laatst in een congolese gemeente.De herrie van de muziek was zo hard,heb vier dagen last van mijn oren gehad.Ben best wel wat gewend begrijp p niet waarom het zo hard moet.Het is goed om er wat informatie over te laten zien en zeker niet betweterig.
  2. José Bloemen:
    12 februari 2018
    ach Margreet..wat ben je moedig en actief..
    Eigenlijk moeten wij hier dit nieuws van ontbrekende materialen elke dag horen..in onze overdaad van veel van alles..pijnlijk dat het zo scheef is!
    lieve groet, José
  3. Eefke en willem:
    13 februari 2018
    Hoi Margreet,
    Eindelijk de tijd gehad om veel van je berichten te lezen en de foto's en films te bekijken. Tjonge jonge wat een energie moet je hebben! En wat een indrukken! moet er nog maar eens een dagje voor uittrekken, al die verschillende plaatsen, namen enz. Wat een moeilijke situatie op de scholen, zonder boeken kun je toch niets! En dan toch die blijdschap op die koppies van de kinderen en het doorzettingsvermogen van de leerkrachten. Ik geniet van je mooie natuurfoto's maar ook die prachtige foto's van de kinderen. Ben benieuwd naar je onderneming van de huttentocht eind februari. Morgen heb ik weer de tafel van 10. We hebben tegenwoordig thema avonden. In december hadden we Aziatisch en morgen Midden-Amerika.
    liefs en veel sterkte met alles wat je doet. Eefke en Willem
  4. Trude Meijnhardt:
    13 februari 2018
    13 febr. Dag Margreet. Je schrijft over "het afronden van je werk op deze school" betekent dat dat je nog naar een andere school gaat? Woon je nu alleen in je huisje? Jammer dat je beperkt bent in het alleen te kunnen reizen. Voel je je wel veilig daar?
    Pittig hoor als er zo'n tekort is aan van alles. Merk je iets van de grote organisaties (Edukans, Unicef etc.)?
    Ik wil je alvast feliciteren met je verjaardag de 18e. Kan er dit keer niet bij zijn.. maar hoop dat je daar "gevierd wordt". Een lieve groet van ons beiden Trude en Fred.
  5. Margreet:
    15 februari 2018
    Hoi!
    Volgende week ga ik eerst voor tein dagen naar Bamenda terug om nog even bij mijn vrienden te zijn. Die gaan eind maart drie maanden op verlof naar Nederland. Daarna ga ik naar een andere school in de wijk. Ik werk individueel met leerlingen om te kijken wat er schort aan hun lezen. Dat is het grootste probleem hier. Ik ben er al wel achter dat het niet hebben van boeken en werkboeken een grote boosdoener is.
    Zondag vier ik hier mijn verjaardag met wat buren en volgende week in Bamenda met de mensen die ik daar nu ken.
    Liefs van Margreet