Hotpec Orphanage in Buea

24 april 2018 - Buéa, Kameroen

24 april

De tijd vliegt. Buea zit er bijna op. Ik ben voornamelijk bezig geweest met checken van het leesniveau van een aantal leerlingen. Vond een mooie werkplek in de bibliotheek. Ook hier weer kinderen die het alfabet kunnen opdreunen, maar de letters niet kunnen benoemen. In klas 6 zitten en moeite hebben met drieletterwoorden. Erg naar voor de kinderen. Er zijn nogal wat kinderen van buiten die hier op school zitten, maar een goede verandering zou zijn als kinderen een pas op de plaats zouden mogen maken om achterstanden bij te werken. Het leuke was dat als ik daar aan het werk was, er ook kinderen kwamen om te lezen., iets wat niet gebruikelijk is. In de bibliotheek zijn veel boeken voor volwassenen, ooit gegeven door een Engelse organisatie. Er wordt nauwelijks iets mee gedaan, want er is geen leescultuur. Maar wat niet is kan komen. Dus als je Engelse jeugd- en kinderboeken hebt staan die je kwijt wilt, laat het me weten.

Op een zaterdag met een vriendin en haar kinderen naar het strand geweest. Dat is een heel groot uitje voor ze en ze genoten dan ook met volle teugen, net als wij. De zee was heerlijk warm en het was zelfs leuk toen het heel hard ging regenen. Ik doe er een foto bij van het moment dat de bui wegdreef en de zon weer kwam.

Met degene die de pr doet voor het weeshuis heb ik een sessie ‘hoofd opruimen’ gedaan. Mensen ervaren het als heel prettig en klagen daarna niet meer over een vol hoofd. Voor de docenten hier heb ik gesproken over de benadering van kinderen. Dat lag me op het hart, omdat hier nog erg veel geslagen wordt. Zowel thuis als op school. Het mooie was, dat ze heel graag anders willen, maar aangeven dat ze eigenlijk niet weten hoe. Ze willen graag aan van alles werken, ook aan onderwijs. Mijn praatje doe ik er als document bij. Ik heb lang niet alles aan ze verteld, maar omdat niemand van de groep toegang heeft tot internet, heb ik extra dingen laten afdrukken. Ze kunnen het dan zelf lezen. Er is een computerlokaal maar geen geld voor een internetverbinding. Kinderen krijgen les in Word en misschien daarna Excel.

Ik liep al een tijdje te aarzelen over teruggaan, maar dit gaf de doorslag. Wat zou het mooi zijn om deze onderwijzers te helpen te veranderen. Iedereen hier vindt het onderwijssysteem niet fijn. Dat wordt nog versterkt omdat het Frans is, terwijl het oorspronkelijk Engels was (en dat was volgens velen beter). En met het conflict dat nu speelt zijn de anti-franse gevoelens nog versterkt. Dus in november ga ik weer richting Kameroen. Voornamelijk om in Buea te werken, maar natuurlijk zal ik ook de andere plekken weer opzoeken.

Vandaag heb ik hetzelfde verhaal gedaan voor andere docenten in Buea, een gemixte groep van verschillende scholen die een cursus starten over speciaal onderwijs. Die cursus wordt gegeven door dr. Thomas Ndame, de directeur van Mupusuac. Morgen nog eens voor een aantal andere werkers van het weeshuis. Heerlijk om te merken dat het verhaal op goede bodem valt.

PS Voor de mensen die gedoneerd hebben, volgt er een document waarin ik de uitgaven verantwoord.

April 24th

Time in Buea is almost over. My main activities here concerned the children. I found a nice place to work in the library. An English organisation (that also helped building some houses here) donated a lot of books. Unfortunately most of them are books for adults. So there is a great need for childrens books. Here too I meet children from class 5 or 6 who are not able to read. Even threeletterwords seem difficult to them.

When I was working there with a child, other children would come and take books. Quite unusual, because they don’t read. But when the opportunety is there, they come. Nice and hopeful! The thing is that most of the books are for adults, so if you have English books which you want to donate, please let me know.

On a Saturday I went to the beach in Limbe, togeter with a friend and her three children. It was a very nice experience fort hem and we all loved the sea. The water was warm, so it was even nice when it started to rain. Because one of her friends is a taxidriver, he came with us. One of the pictures shows the moment when the rain is moving on and the sun comes out.

With the person that does PR for the orphanage, I had a session: Clear the head. For most people who do this, it is a relief when after this process their heads feel clear and ordered.

For the teachers here I spoke about the necessity of a compassionate relationship when we are teaching children. In this country corporal punishment is quite common, even in schools. I felt the urgence to talk about this and I was very happy they responded positively. Many want to change but don’t know how. My speech is attached as a document. Some parts are just for reading for them. I had them printed, because nobody here in the orphanage has access to the internet. There is a classroom full of computers, but the children can only learn about Word and Excel. There is just no money for a good connection.

During my time here in the orphanage it was becoming clear to me that I might have to return here. After this meeting I was convinced. How nice would it be to be of some help here in changing the situation for teachers and children. In general people dislike the  educational system which is French. Originally it was English and better. They are not allowed to change it and that’s where the whole crisis is about. Because of the harsh reaction of the government the anti-French feelings are growing. So in November I want to return to Cameroon, mainly to work in Buea, but of course to visit the other places and friends too.

Today I gave the same speech for teachers from several schools in Buea. They started a course, given by dr.Thomas Ndame, ceo of Mupusuac. He teaches Special Educational Needs at the university here and gives courses for teachers. Tomorrow I am going to talk to other workers here in the orphanage. It feels good when people hear your message.

For the people that  donated I will add a list of expenses

Foto’s

5 Reacties

  1. Marianne Wendt van der Weide:
    25 april 2018
    Goed om te horen Margreet.Dat het zijn daar je hart zo heeft geraakt .En dat dat je in november weer terug gaat.Nog een maand te gaan.Een goede tijd ook met Els.liefs van Marianne en Wim
  2. Eefke en willem:
    25 april 2018
    Wat goed dat je je op je plek voelt. Dat is toch wel een belangrijk gegeven in het leven. In November weer terug! Dat zegt genoeg. Als ik durfde te vliegen zou ik wel een keertje willen komen om het een beetje de sfeer mee te proeven!
    Volgende week ga ik hier bij de Coop een doos neerzetten voor statiegeld bonnen, de opbrengst is dan voor jouw project. (misschien kunnen meer vrienden en kennissen dat vragen als er een Coop in de buurt is.
    Liefs en weer tot horens, ook van Willem
    Eefke
  3. Wil Passchier-Vonhof:
    25 april 2018
    Lieve Margreet, ik volg je op de voet! Heb veel bewondering voor al het inspirerende werk dat je doet.
    Hoop je in okt. weer eens te zien, we houden contact!
    Liefs Wil
  4. Ans weiland:
    26 april 2018
    Margreet, het is een plezier om al je verhalen te lezen de foto,s te bekijken. Wat hou je ons goed op de hoogte!
    Een bijzondere tijd voor je en zo leuk om dat vanuit hier mee te kunnen beleven. Dank voor je brieven
    Liefs, Ans
  5. Matthias:
    27 april 2018
    He Margreet hoe zit dat met die cursus hoofd opruimen?
    Heb je die zo bij de hand voor mensen die daar ook wat last van hebben?
    Mooi werk heb je daar gedaan... Maar hoofd opruimen is iets waarvan ik dacht dat je dat zelf maar regelen moest. Toch mooi dat daar een cursus voor is. Het ga je goed!
    Matthias