Getting settled in Buea

18 januari 2018

De afgelopen dagen gingen snel voorbij. Dinsdag samen met James op een koelkastje uit. Dat was een heel avontuur, want ze hebben geen winkels voor witgoed hier en de meeste spullen zijn tweedehands. Jullie weten dat ik daar geen problemen me heb, maar we vonden niets. Er waren alleen hele grote koelkasten. Uiteindelijk slaagden we met een nieuw kleintje dat precies goed is. Ik kan nu tenminste het eten bewaren dat sommigen zo vriendelijk voor me klaarmaken, zij het in veel te grote hoeveelheden.

Gisteren opgetrokken met een vrouw van het team, Grace. Zij is verpleegster. Omdat ze als zodanig maar 50 euro in de maand verdient, is ze zelf met een soort apotheekje begonnen en geeft ze mensen zelfs injecties. Dat kan hier gewoon. ZO verdient ze genoeg om haar gezin te onderhouden. Ze is 36 en heeft vijf kinderen, waarvan de oudste 22 is. Omdat ze wees was, is ze als jong door haar familie weggegeven. Haar (oude) man is drie jaar geleden overleden.

 Achter op de motor ga ik naar de volgende wijk. Heerlijk vind ik dat, hoewel iedereen me waarschuwt dat het te gevaarlijk is. Net zoals ze denken dat ik zonder begeleiding de straat niet kan oversteken. Het is pure bezorgdheid en een gevoel van verantwoordelijk te zijn voor mij. Grace heeft een bevriende taxichauffeur gevraagd met ons mee te gaan, zodat we niet steeds afhankelijk zijn van wat er langs komt. Samen bezoeken we het centrum van Mount Cameroon en ik heb vast gereserveerd voor eind februari om een huttentocht te gaan maken. Je mag sowieso niet zonder gids de berg op en het fijne is dat je bagage gedragen wordt en er wordt gekookt. Ik verheug me er al op!

Vandaag voor het eerst met dr. Thomas en James naar een paar scholen geweest hier in de wijk. De scholen zijn meer dan een jaar dicht geweest en proberen weer de draad op te pakken. Bij de meeste is hij ruim een jaar geleden ook geweest. Nu maken we afspraken om de onderwijzers volgende week te spreken. Zij zullen dan inbrengen welke kinderen in hun ogen hulp nodig hebben. Veel leerlingen zijn nog

.

niet naar school teruggekeerd. Ik hoop volgende week, bij de tweede ontmoeting, wat foto’s te kunnen maken.

January 18th

Last days went by quickly. On Tuesday James (from the team) and I went to several shops to buy a fridge. Ther are no regular shops for such things, and most of what they sell is secondhand. As you know me, that’s not a problem for me, but there were only very big ones. And because they are rare, actually a bit expensive. Finally we found a very nice small one, brandnew. At least now I can save the food that some people have prepared for me.

Yesterday I spend the day with Grace, another teammember. She is a nurse and working for herself. In a hospital the earnings are not enough to feed a family.

At the back of a motorbike I drive to Mile 17 where I meet Grace. She has asked a taxidriver who is a friend of hers to accompany us during the day. That feels very comfortable! Together we visit the Centre of Mount Cameroon where I make reservations for a hike of several days at the end of February. We will sleep in cabins and have guides and porters. They will take care of the food as well. I am looking forward to it!

Today Dr. Thomas, James and I visited some schools. Two primary schools and one secondary school. All in this neighbourhood. Schools have been closed for more than a year and now they try to catch up again. They all knew dr. Thomas already and we were very welcome. Next week we will have meetings with the teacherteams. In the primary schools we  already made acquaintancewith them. Next week the teachers are going to talk about the students with special needs. Many students didn’t return to school yet. When we meet next week, I hope to be able to make some pictures