Buea

15 januari 2018
Afgelopen zaterdag ben ik met de bus naar Buea (zeg: Boja) gereisd. Om acht uur werd ik weggebracht naar het busstation  en om tien voor tien vertrok de bus. Boven was een wachtkamer zodat je lekker kunt zitten en tv kijken tijdens het wachten. Broeder Eric had de dag ervoor al een kaartje voor me gehaald met een stoelnummer, dus ik kon mooi bij het raam zitten. Een aantal keren moesten we de bus uit voor een controle van de papieren, dus er was voldoende gelegenheid om het stramme lijf te strekken. Om een uur of vijf waren we er.
Buea is de hoofdstad van het Zuid-Westen en ligt ongeveer 30 km van zee. De straten hebben soms namen, vooral de zijwegen die haaks op de doorgaande weg staan, maar de doorgaande weg is door de Engelsen vanaf de zee onderverdeeld in miles, dus ik moet de taxi laten stoppen bij mile 16. En dan heet de zijweg Forêtstreet. Frans en Engels bij elkaar dus. Achter een hotelletje dat de schone naam ‘La Freaîcheur’draagt, staan wat rijtjes met studio’s en daar huur ik er één van. De hoteleigenaar is dus de huisbaas. Mijn buren zijn een landbouwkundig ingenieur, die aan een project op Mount Cameroon werkt en een pastor met zijn gezin, die goed voor me zorgen. Ik kreeg al bakbananen en vandaag stond  de vrouw van de pastor erop dat ze mijn was deed. Erg lang hoefde ze me niet te overtuigen. Maar wat lief!
Vandaag heb ik kennis gemaakt met het team van Mupusuac, wat betekent: Multipurpose Support Association Centre, in 2013 opgericht door dr. Thomas Ndame. Hun doel is het ondersteunen van mensen die speciale zorg in het onderwijs nodig hebben: mensen met fysieke beperkingen, mensen die problemen van allerlei aard hebben en mensen die minder kansen hebben. (SEN/DDD= special educational needs, DIsabilities, Difficulties, Disadvantages). De steun gaat niet  alleen naar leerlingen in scholen, maar ook naar hun ouders en zo nodig, de gemeenschap. Daarbij gaat het niet om financiële steun, want geld is het laatste wat de organisatie heeft. De mensen werken als vrijwilligers en bekostigen zo nodig de dingen zelf.
Ze hebben allemaal hun eigen redenen waarom ze voor de organisatie werken. Eén van hen bij voorbeeld omdat hij op de basisschool geen hulp kreeg met zijn dyslexie, een ander omdat ze uit een omgeving komt waar meisjes erg achtergesteld werden, weer een ander omdat ze zelf door een verkeerde inenting op haar derde, niet zonder krukken kan lopen. Allemaal hebben ze hier in Buea de opleiding gedaan tot SENteacher. Dat betekent in de praktijk dat ze heel veel weten over SEN, maar over lesgeven leren ze in deze periode te weinig om voor de klas te kunnen. Ze zijn dan ook meer SEN-counselor. In het algemeen zijn de opleidingen tot onderwijzer of leraar  te kort. Vaak maar een jaar. Voor leraren die al voor de klas staan verzorgt Mupusuac ook inservice-trainingen. Ik verwijs naar de site van Mupusuac (http://www.mupusuac.net) en ga mijn best doen om de informatie te vertalen. De bedoeling is dat ik mee ga naar de scholen en waarschijnlijk zullen ouders uitgenodigd worden in de ruimte van de organisatie. Vandaag hadden veel ouders hun kinderen naar school gestuurd, maar halverwege de ochtend moesten de scholen weer dicht van de partij die hier strijdt tegen het centrale gezag. Dus ouders zo snel mogelijk hun kinderen weer weghalen van school. Ook veel winkels waren dicht vandaag. Ik kan er niet veel over zeggen, behalve dat de kans groot is dat de scholen deze week dicht blijven. En dat er dan geprobeerd wordt ouders/kinderen naar het centrum te krijgen. 
Ik voel diepe bewondering voor deze groep die met niets,  in een situatie die uitzichtloos lijkt en zonder steun van de overheid, met een groot hart doet wat ze geloven te moeten doen!
Gisteren kon ik heerlijk in zee zwemmen. De zoon van broeder Eric, Cedric, was in Buea en stelde voor naar Limbe te gaan zodat ik kon zwemmen. Het was heerlijk om even in het water te liggen!
January 15th 2018
Last Saturday I travelled to Buea (say Boya) by bus. At eight Steve and brother Eric  brought me to the busstation and it took off at ten to ten. Upstairs there was a waitingarea, so people could sit and watch tv while waiting. Brother Eric bought my ticket the day before so he was able to choose a seat at the window for me. Several times we had to step down because of an IDcheck by the army , so I could stretch my old legs several times. At five in the afternoon we arrived safely in Buea. 
Buea is the capital of the South West region and lies about 30 km from the ocean. Sometimes the streets have names, especially the roads that lead to the mainroad. Until 1961 this region was under the authorization of England and they divided the mainroad in parts, so my street (Forêtstreet) meets the mainroad at mile 16. I.e. 16 miles from the ocean. Behind a small hotel with the lovely name of La Fraicheur, there are some studios and I rent one of them. The hotelowner is the landlord. My neighbours are an agricultural engeneer that works on a project on Mount Cameroon and a pastor with his family that takes good care of me. I got some plantains (bananas to fry) and today his wife insisted to do my laundry. She didn’t need long to convince me. How sweet of her!
Today I met the members of the team of MUPUSUAC. It means: Multipurpose Support Association Centre, founded in 2013 by dr. Thomas Ndame. Their goal: directly support persons (children/adults) with Special Educational Needs: Disabilities, Difficulties and Disadvantages (SEN/DDD) and indirectly support their communities that enable them to cope in different aspects of daily life. The support is hardly ever financial, because money is the last thing this organisation has. All teammembers are volunteers and when possible, they pay things themselves. And really, what I see here, is that people share their last money and food.
They all shared with me the reason of their commitment: a young man with dyslexia didn’t get help in primary school and decided to help now he is an adult. A woman expirienced inferiority as a girl and wants to strenghten girls who need help. Another woman got disabled when she got a wrong vaccination as a three-year-old. She is a graduated SENcounselor now. The others too or in their last year. That means they know a lot about SEN, but they are no teachers. In general the teachertraining is too short, often only one year. For working teachers Mupusuac  offers an inservice-training. I give the website: http://www.mupusuac.net for more information and I am goiing to translate the information into Dutch.
For now I am going to join the team when they visit schools to meet students with SEN and in the centre we will see some parents/children. Today a lot of parents sent their children to school, but in the morning they had to rush and get their kids to take home. The party who is fighting the government has decided to strike. Also many shops were closed. I cannot say much about it, but probably schools will be closed all week.
I am feeling a lot of admiration for this group of people that without any means, in a fairly desparate situation, just do what they belief they have to do!
I nice present I got on Sunday: Cedric, brother Erics son, who was in Buea, took me to the ocean in Limbe. Just to be able to swim. It was marvellous!